Συκοφαντική δυσφήμηση
Στο άρθρο 363 Π.Κ. «Όποιος με οποιονδήποτε τρόπο ενώπιον τρίτου ισχυρίζεται ή διαδίδει για κάποιον άλλον εν γνώσει του ψευδές γεγονός που μπορεί να βλάψει την τιμή ή την υπόληψη του άλλου τιμωρείται με φυλάκιση τουλάχιστον τριών (3) μηνών και χρηματική ποινή και αν τελεί την πράξη δημόσια με οποιονδήποτε τρόπο ή μέσω του διαδικτύου, με φυλάκιση τουλάχιστον έξι (6) μηνών και χρηματική ποινή. Στην έννοια του τρίτου δεν περιλαμβάνονται δημόσιοι λειτουργοί ή υπάλληλοι που λαμβάνουν γνώση των ισχυρισμών για τα διάδικα μέρη, κατά την ενάσκηση καθήκοντος στο πλαίσιο πολιτικής, ποινικής ή διοικητικής δίκης».
Έτσι, η αντικειμενική υπόσταση του εγκλήματος της συκοφαντικής δυσφήμησης απαιτεί τις ακόλουθες προϋποθέσεις: α) ισχυρισμό ή διάδοση, δηλαδή ανακοίνωση που προέρχεται ή από ίδια πεποίθηση ή γνώμη του δράστη ή από μετάδοση από τρίτο πρόσωπο, ή μετάδοση ανακοίνωσης που έγινε από άλλον χωρίς ο δράστης να την υιοθετεί, β) γεγονός, δηλαδή συγκεκριμένο περιστατικό του εξωτερικού κόσμου, που ανάγεται στο παρελθόν ή στο παρόν, υποπίπτει στις αισθήσεις και είναι δεκτικό απόδειξης, καθώς και κάθε συγκεκριμένη σχέση ή συμπεριφορά αναγόμενη στο παρελθόν ή στο παρόν, που υποπίπτει στις αισθήσεις και αντίκειται στον νόμο, την ηθική και την ευπρέπεια. Επίσης, απαιτείται το γεγονός να είναι ψευδές αντικειμενικά. γ) για κάποιον άλλον, δ) που μπορεί να βλάψει την τιμή και την υπόληψη άλλου, ε) όταν ο ισχυρισμός ή η διάδοση λαμβάνει χώρα ενώπιον τρίτων.
Ως προς την υποκειμενική υπόσταση, ο δόλος του δράστη πρέπει να είναι άμεσος και περιλαμβάνει αναγκαία, αφενός μεν τη γνώση του δράστη, με την έννοια της πλήρους βεβαιότητας, ότι το γεγονός αυτό είναι ψευδές και μπορεί να βλάψει την τιμή και την υπόληψη του άλλου και αφετέρου, τη θέληση αυτού να ισχυριστεί ή διαδώσει ενώπιον τρίτου το γεγονός αυτό.
