Αποζημίωση από τροχαίο ατύχημα:
Κατά την ειδική διαδικασία του άρθρου 614 αρ. 6 του ΚΠολΔ δικάζονται οι διαφορές που αφορούν απαιτήσεις αποζημίωσης οποιασδήποτε μορφής για ζημίες που έχουν προκληθεί από αυτοκίνητο μεταξύ των δικαιούχων ή των διαδόχων τους και εκείνων που έχουν υποχρέωση να καταβάλουν αποζημίωση ή των διαδόχων τους, όπως και απαιτήσεις από σύμβαση ασφάλισης αυτοκινήτου μεταξύ των ασφαλιστικών εταιριών και των ασφαλισμένων ή των διαδόχων τους.
Από τη διατύπωση του άρθρου αυτού συνάγεται ότι για την εφαρμογή του απαιτείται (α) πρόκληση ζημίας, (β) η ζημία να έχει προκληθεί από αυτοκίνητο και (γ) η ζημία να έχει ως αίτιο το αυτοκίνητο, δηλαδή να υπάρχει αιτιώδης σύνδεσμος μεταξύ της ζημίας και της χρήσης του αυτοκινήτου, και να μην προέρχεται από άλλη πηγή, έστω και αν αφορά αυτοκίνητο.
Οι διαφορές της ειδικής διαδικασίας του άρθρου 614 αρ. 6 του ΚΠολΔ προϋποθέτουν ορισμένη ιδιότητα των διαδίκων, και συγκεκριμένα ο εναγόμενος θα πρέπει να έχει την ιδιότητα είτε του οδηγού, είτε του ιδιοκτήτη ή του προστήσαντος τον οδηγό στην οδήγηση του ζημιογόνου αυτοκινήτου, και όχι τρίτου άσχετου με το ζημιογόνο αυτοκίνητο.
Άρθρο 614 – Κώδικας Πολιτικής Δικονομίας
Από τις διατάξεις των άρθρων 297, 298, 299, 330, 914 και 932 του ΑΚ προκύπτει ότι, η αδικοπρακτική ευθύνη προς αποζημίωση ή/και προς ικανοποίηση της ηθικής βλάβης ή της ψυχικής οδύνης προϋποθέτει: α) συμπεριφορά παράνομη και υπαίτια, β) επέλευση περιουσιακής ζημίας ή (και) ηθικής βλάβης και γ) ύπαρξη αιτιώδους συνδέσμου μεταξύ της συμπεριφοράς του δράστη και της, περιουσιακού ή μη χαρακτήρα, ζημίας.
Ακόμα από το συνδυασμό των άρθρων 914, 297 και 298 του ΑΚ συνάγεται ότι εκείνος που υπαιτίως και παρανόμως καταστρέφει εντελώς ξένο πράγμα, υποχρεούται σε αποζημίωση του παθόντος και ειδικότερα του ιδιοκτήτη, ο οποίος δικαιούται να απαιτήσει την ανόρθωση της θετικής ζημίας του, αναγόμενης στην αντικειμενική αξία του πράγματος κατά το χρόνο της πρώτης ενώπιον του πρωτοβαθμίου δικαστηρίου συζητήσεως της αγωγής, για το ορισμένο της οποίας αρκούν τα στοιχεία αυτά, εφόσον τα περιστατικά που προσδιορίζουν την αξία του πράγματος μπορούν να προκύπτουν και από τις αποδείξεις.
Ειδικότερα, η αντικειμενική αξία του καταστραφέντος πράγματος και εντεύθεν η θετική ζημία του παθόντος υπολογίζονται με βάση την κατάσταση που βρισκόταν το πράγμα κατά το χρόνο της καταστροφής και όχι ανάλογα με την δαπάνη, η οποία απαιτείται για την απόκτηση ή κατασκευή άλλου ομοίου πράγματος καινούργιου.
